XX OGÓLNOPOLSKI TYDZIEŃ CZYTANIA DZIECIOM: LUBIMY POLSKICH AUTORÓW - ELIZA PIOTROWSKA

 

Eliza Piotrowska urodziła się w Wyrzysku w 1976 roku. Popularność przyniosły jej przede wszystkim książki dla dzieci, ale również działalność krytycznoliteracka i translatorska (tłumaczy z języka włoskiego).Ukończyła studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (historia sztuki), studiowała także w Rzymie. Od 2001 do 2003 roku pracowała w Muzeum Narodowym w Poznaniu, gdzie była współinicjatorką projektu „Muzealna Akademia Dziecięca”. Od 2011 roku mieszka na terenie Brazylii. Jej talent na początku lat 80. Dostrzegła poetka Danuta Wawiłow – dzięki wsparciu koleżanki po fachu wiersze Piotrowskiej zaczęły się pojawiać w czasopismach i antologiach twórców młodego pokolenia. Eliza Piotrowska współpracuje z pismami takimi jak „Świerszczyk”, „Miś”, ale także „Ryms” i „Guliwer”.

MÓWI O SOBIE:

Urodziłam się w małym miasteczku otoczonym lasem. Byłam największym noworodkiem w historii szpitala, a potem najwyższą uczennicą w klasie. Bardzo chciałam być prawdziwą księżniczką, ale mówili na mnie „Wieża” i jedno do drugiego niezbyt pasowało. Potem chciałam być weterynarzem, pianistką, malarką i oczywiście pisarką. Miałam wtedy sporo czasu i wydawało mi się, że mogę robić wszystkie te rzeczy jednocześnie. Ale okazało się, że muszę coś wybrać. Skończyłam historię sztuki (najpierw w Poznaniu, potem w Rzymie). Na zajęciach pisałam prozą o obrazach (po polsku lub po włosku), a po zajęciach wierszem o uczuciach (zawsze po polsku).
Miałam wielkie szczęście, bo w szkole podstawowej poznałam Danutę Wawiłow, dzięki której zrozumiałam, że pisania też trzeba się nauczyć. Ta nauka była jednocześnie świetną zabawą i trochę mnie to zmyliło, „bo czy coś, co jest zabawą, może być jednocześnie pracą?” – myślałam. Dzisiaj już wiem, że może. Praca pisarza nie przykuwa mnie do jednego miejsca, dzięki czemu dużo podróżuję i mieszkam w różnych częściach świata. Teraz na przykład – w Brazylii.

Lubi wodę, śpiewać, chodzić na grzyby, kolorowe korale, dzieciaki, zachwyt nieudawany, Osiecką, pory roku, tulipany, szukać rymów (niekoniecznie w pojedynkę), pisać listy do K.G, Bacha, przebywać z siostrą, wydeptywać ślady na świeżym śniegu, uśmiech, dzielić życie z ukochaną osobą.

Nie lubi melona, zgorzknialców i zazdrośników. Ceni poczucie humoru, człowieka w człowieku, interesuje się wszystkim.