1.06.1915 -18.01.2006
Polski ksiądz rzymskokatolicki, filolog polski, poeta
- Urodził się i wychował w Warszawie. Miał trzy siostry - Halinę, Lucynę i Marię
www./view.genial.ly
- Debiutował w 1933 na łamach międzyszkolnego pisma "Kuźnia Młodych", w którym prowadził "Poradnik literacki" oraz publikował wiersze i nowele.
Skarga
Niech rozpacz się obudzi
na ściętych bólem wargach,
niech idzie między ludzi
żebracza, licha skarga.
Zgasł promyk jasnej chwały
i usechł liść wawrzynu,
tysiączne sny nie dały
jednego nawet czynu.
Na próżno było latać
w podniebną dal bez końca,
u samych szczytów świata
nie mogłem znaleźć słońca.
Strącony, pokonany,
w bezdusznym ginę tłumie…
Ach, po co śniłem plany,
gdy snów nikt nie rozumie!
pierwszy wiersz -1932 r.
- W 1935 roku podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończenie studiów przerwał wybuch II wojny Światowej.
- Podczas wojny angażował się w działalność konspiracyjną. Brał udział w Powstaniu Warszawskim Studia przerwane wojną ukończył w 1947 roku pracą magisterską „Godzina myśli. Juliusza Słowackiego”
- W 1945 roku wstąpił do seminarium duchownego. Święcenie przyjął 4 lipca 1948 roku.
- Po ukończeniu seminarium, przez 3 lata był wikarym w parafii w Żbikowie. Uczył religii w szkole specjalnej. Od 1959 do emerytury, był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie.
- Do publikowania wierszy, powrócił już w 1945, a jego wczesna twórczość była wydawana na łamach Tygodnika Powszechnego. Popularność zdobył dzięki wydanemu w 1970, tomikowi poezji pt. „Znaki ufności”
- Oprócz pisania wierszy przez niemal całe dorosłe życie prowadził aktywną działalność duszpasterską i pedagogiczną. Równą popularnością cieszyły się jego wykłady w seminarium i kazania dla dzieci.
- Ksiądz Jan Twardowski otrzymał liczne nagrody: ministra kultury i sztuki za twórczość literacką (1997), Nagrodę imienia Brata Alberta (1978), polskiego Pen Clubu im. Roberta Gravesa, przyznaną w r. 1980, Nagrodę im. Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego (1983). Ponadto, w r. 1995 Twardowskiemu przyznano Nagrodę im. Franciszka Karpińskiego, zaś rok później im. Władysława Reymonta i ks. Jana Pasierba. W roku 1999 został doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego a także otrzymał przyznawaną przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich Nagrodę Złotego Feniksa.
źródło: www.poezja.org.pl
- W 1959r. została wydana pierwsza po wojnie poetycka książka Jana Twardowskiego zatytułowana "Wiersze"
- 1970 r. przełom w twórczość i przebój wydawniczy, uznanie krytyków literackich oraz zyskanie popularności
- Jan Twardowski zmarł w 2006 roku w jednym z warszawskich szpitali. Chciał być pochowany na warszawskich Powązkach, ale prymas Polski, kardynał Józef Glemp, zdecydował o tym, żeby pochować go w krypcie w Panteonie Wielkich Polaków.
Ostatni wiersz Księdza, który podyktował w dniu śmierci
18 stycznia 2006r.:
“Jezu, ufam Tobie.
Zamiast śmierci
racz z uśmiechem
przyjąć Panie
pod Twe stopy
życie moje jak różaniec”.
- W 2006 roku Jan Twardowski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a kilka lat przed śmiercią, w 2003 roku, został honorowym obywatelem Tarnowskich Gór.
CIEKAWOSTKI:
- w roku 1938 poznał Janusza Korczaka. Gościł w zakładzie opiekuńczym na Krochmalnej, dyskutując o pedagogice i literaturze dla najmłodszych. Po latach Twardowski wspominał, że dzięki żydowskiemu wychowawcy nauczył się, że wszystko trzeba dzieciom opowiadać ze szczegółami, nazywać świat po imieniu, nie ogólnikami.
- Ulubionym pisarzem był Józef Czechowicz.
- Bardzo lubił i często czytał Baśnie Andersena i książki K. Makuszyńskiego.
- W 2003 roku, został honorowym obywatelem Tarnowskich Gór.
- Wiele szkół nosi jego imię, zamontowano mnóstwo tablic i głazów pamiątkowych.
- Popierał twórczość młodych poetów, dlatego też już od 1997 roku odbywają się konkursy poetyckie jego imienia.
- Autor książki „Niecodzienne spotkania z księdzem Janem Twardowskim” Marian Schmidt mówił, że ks. Jan Twardowski nie miał w zwyczaju pisania kazań. Jego homilie były rodzajem filozoficznych rozważań, które tworzyły się podczas ich mówienia.
- Na jego kazaniach gromadziły się tłumy i uznawano go za świetnego kaznodzieję. Sam się temu dziwił i mówił: „przecież ja tam coś cicho szemrzę przy ołtarzu”.
Przez lata ks. Jan Twardowski miał zwyczaj, że o godzinie 15:00 siadał w przedsionku zakrystii kościoła Wizytek i czekał na tych, którzy chcieli z nim porozmawiać.
Źródło: www.zyciorysy.info.
Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą
- Słynny wers pochodzi z wiersza zadedykowanego Annie Kamieńskiej, która cierpiała po śmierci męża. Z małżeństwem łączyła go wieloletnia przyjaźń.
- Był człowiekiem skromnym i raczej nieśmiałym .Miał duże poczucie humoru. Perfekcjonista dbał o każdy detal swoich wierszy.
- Miał lęk przestrzeni i bał się wielkich kościołów, nie lubił przemawiać z ambony.
- Przyroda zawsze była jego wielką miłością i stałym tematem wierszy.Ksiądz chętnie czytywał książki przyrodnicze i zbierał zielniki.
- Nazywał "starszym panem z odrąbaną młodością".
- Na skwerze nazwanym imieniem ks. Jana Twardowskiego przy kościele wizytek w Warszawie stoi jego pomnik, na którym ksiądz został przedstawiony w pozie, w jakiej często widywano go w tym miejscu – siedzącego na ulubionej ławce.
Dlaczego pisze się wiersze - dlatego, że temu kto je pisze wydaje się, że ma coś bardzo ważnego do przekazania, osobistego do powiedzenia, tak ważnego, że trzeba to ocalić i zapisać. -
J. Twardowski
