120 ROCZNICA URODZIN JANA KIEPURY.

ur. 16 maja 1902 r. w Sosnowcu

zm. 15 sierpnia 1966 r. w Harrison

polski śpiewak - tenor

aktor - wystąpił w 12 filmach muzycznych

Książki o Janie Kiepurze

Ze zgromadzonych przez autora książki dokumentów rodzi się obraz człowieka o wielkim temperamencie, świadomie i w sposób pionierski - jeśli chodzi o Polskę - kształtującego swój mit artysty masowej wyobraźni, menedżera, który wykreował swój talent nie tylko pracą, ale i reklamą. Tę zaś - jak wynika z korespondencji - stosował nawet wobec najbliższych. 

Czytając książkę, łatwiej przyjdzie zrozumieć, dlaczego w okresie międzywojennym uwielbiany przez tłumy Kiepura wśród polskich elit kulturalnych był rzadko akceptowany. Nie mieścił się bowiem w obowiązującym wówczas modelu kultury, wedle którego artysta powinien talent swój wprzęgnąć w narodowe posłannictwo i społeczną służbę. Po lekturze książki Przemszy-Zielińskiego dziwić więc nie powinno, że w Niemczech Kiepura kreował swój wizerunek starannie ukrywając udział w powstaniu śląskim, ale z drugiej strony, wychowany w duchu patriotycznym niemal w każdym filmie kręconym za granicą jedną piosenkę wykonywał w języku polskim.

Bogusław Kaczyński, zapytany, czy Jan Kiepura dla niego to "chłopak z Sosnowca" czy "chłopak z Krynicy", a może "chłopak z Włoch", wątpliwości nie ma. - Z całą pewnością był to oczywiście "chłopak z Sosnowca". Świadczył o tym przede wszystkim jego charakter, pewna zadziorność, brak układności, charakterystycznej dla świata włoskiej opery.

On śpiewał głosem tak pięknym, jakby urodził się u stoku płonącego Wezuwiusza, a nie w zadymionym Sosnowcu. Jego osobowość, pewnego rodzaju "szorstkiego" chłopca z sosnowieckiej Pogoni na tle układnych tenorów dodawała pikanterii. Wprowadzał burzę, ferment, a to zachwycało publiczność - podkreśla autor książki o tenorze.

- Sosnowiec ukochał ponad wszystko. To było jego rodzinne miasto. Tu się urodził, 16 maja na ulicy Majowej 6. Znak horoskopu (patronuje wielu artystom) - Byk - opowiada Bogusław Kaczyński.

Był synem Franciszka (piekarza) i Marii (Miriam) z domu Neuman (uzdolnionej muzycznie, grającej na skrzypcach).

Matka pochodziła z rodziny żydowskiej, jednak aby wyjść za Franciszka, zdecydowała się na chrzest. Kiepura mieszkał w stolicy Zagłębia aż do matury. Wyjechał dopiero po zakończeniu egzaminu dojrzałości. On, słynny na cały świat, nigdy nie wstydził się swoich korzeni, swojego Sosnowca. Był szczęśliwy i dumny, że w całym świecie jest właśnie kojarzony z tym miejscem.

30 ROCZNICA ŚMIERCI WANDY RUTKIEWICZ

WANDA RUTKIEWICZ

04.02.1943-13.05.1992

„Zginę w górach” — mówiła. Dotrzymała słowa — według dokumentów sądowych zmarła 13 maja 1992 roku. Dzień wcześniej zaginęła na górze Kanczendzonga w Himalajach. Jej śmierci nikt nie widział, jej ostatniego słowa nikt nie słyszał, jej ciała nikt nie odnalazł. Na początku XXI wieku do Izby Pamięci Jerzego Kukuczki zapukała para turystów, która twierdziła, że w jednym z klasztorów w Tybecie spotkała postać przypominającą zaginioną przed laty himalaistkę... Jej odejście, tak jak wiele zdarzeń z jej życia, do dziś pozostaje tajemnicą

 

Trzecia kobieta i pierwsza Europejka na Mount Evereście. Pierwsza kobieta, która zdobyła szczyt K2. Od małego słynęła ze „żmudzkiego” uporu. Szybko musiała dorosnąć, by wesprzeć matkę w domowych obowiązkach. Ojcu chciała z kolei zastąpić pierworodnego syna, który zginął śmiercią tragiczną. Najpierw dźwigała ciężar niełatwej historii rodzinnej, później sprawy „na dole” zawsze pozostawiała na drugim planie. Żyła od wyprawy do wyprawy. Nigdy nie zdecydowała się na macierzyństwo. Rozpadły się jej dwa małżeństwa. Najważniejsza była dla niej wolność. Jej prawdziwą miłością były góry.

W przeddzień 30 rocznicy śmierci ukazało się nowe uzupełnione wydanie biografii Elżbiety Sieradzińskiej na podstawie której powstanie serial telewizyjny.

Elżbieta Sieradzińska wykonała tytaniczną pracę: przeprowadziła dziesiątki rozmów z alpinistami, sięgnęła do wielu źródeł – także tych nieznanych, jak zachowane fragmenty niewydanych wspomnień matki himalaistki, Marii Błaszkiewicz. Przytacza także niepublikowane dotąd fragmenty relacji uczestników holenderskiej wyprawy, którzy wsparli Wandę w tragicznych dla niej wydarzeniach na Broad Peak w 1991 roku. Wydarzeniach, które być może zaważyły na kondycji psychicznej Wandy Rutkiewicz i na podejmowanych przez nią decyzjach w ostatnich latach życia.

Budziła skrajne emocje: uwielbienie i nienawiść, podziw i niechęć, zazdrość i troskę, fascynację i rozczarowanie. Uparta, ambitna i ekstremalnie wymagająca wobec siebie i innych. Szła konsekwentnie przez życie, które wypełniały na przemian euforia i tragedie, sukcesy i porażki, sława i pomówienia. Za swoją obsesyjną miłość do gór zapłaciła cenę najwyższą: samotnością wśród ludzi za życia i pozostaniem w ukochanych Himalajach na zawsze. W jej życiu blask wtapiał się w mrok, a z mroku zawsze wyłaniał się kolejny szczyt. Jeszcze jeden.

Książkę polecają:

"Obszernie udokumentowana, ciekawie napisana książka o niezwykłej i ciągle fascynującej Wandzie Rutkiewicz."

Janusz Onyszkiewicz

"Tym razem o Wandzie najwięcej mówi sama Wanda. Świetne uzupełnienie wiedzy o niej i jej osiągnięciach, bo Wanda mimo tylu publikacji, sztuk teatralnych i filmów wciąż pozostaje tajemnicą i legendą. Serdecznie polecam."

Leszek Cichy

"Napisana wartkim językiem biografia wprowadza czytelnika w środowisko dostępne nielicznym. Z tego tła wyłania się postać nieprzeciętna, a jakże ludzka. Ela Sieradzińska zrobiła coś niezwykłego: w opowieść o życiu Wandy udało jej się wpleść szczegóły techniczne związane ze zdobywaniem gór najwyższych. Dociekliwość i ciężka praca dały nietuzinkową biografię Polki, która stała się przykładem dla następnych pokoleń."

Marian Sajnog

Książki napisane przez Wandę Rutkiewicz:

Słynna himalaistka opowiada o swojej drodze od pierwszych wspinaczek w Karkonoszach po zdobycie Mount Everestu w 1978 roku. Wspomina dom rodzinny, pierwsze fascynacje sportem, studia a później pracę na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Ostatecznie miłością jej życia stały się jednak góry i to im poświęcała cały wolny czas.

Dzięki zapiskom w dzienniku, który prowadziła m.in. w czasie wyprawy na Everest, poznamy kulisy wypraw wysokogórskich, postawy ludzi w ekstremalnych sytuacjach, ich walkę z własnymi słabościami i górskim żywiołem.

Książka ta powstała w 1992, po zaginięciu Wandy Rutkowskiej w czasie jej wyprawy na Kanczendżongę. Jest swoistym hołdem złożonym Rutkiewicz przez jej przyjaciółkę - Ewę Matuszewską. Opisane tu zostały wszystkie górskie osiągnięcia pani Wandy od czasu zdobycia Mount Everest.

ZNANI BIBLIOTEKARZE

Znane osoby, które pracowały jako bibliotekarze :

                                        Adam Mickiewicz

Poeta, publicysta, wybitny przedstawiciel polskiego romantyzmu, pracował jako bibliotekarz w Paryskiej Bibliotece Arsenału w latach 1852 - 1855.

Joachim Lelewel

Polski historyk, numizmatyk, poliglota (znał 12 języków), heraldyk i działacz polityczny, bibliotekarz w Publicznej Bibliotece przy Uniwersytecie w Warszawie.

                                               

                                                Stefan Żeromski

Pisarz, publicysta, dramaturg, był pomocnikiem bibliotekarza w Bibliotece Ordynacji Zamojskich w Warszawie. W Szwajcarii pracował jako bibliotekarz w Muzeum Narodowym Polskim w Raperswilu.

                                                 Julian Przyboś

Poeta, eseista i tłumacz. Był jednym z najwybitniejszych poetów Awangardy Krakowskiej. W grudniu 1939 r.  otrzymał pracę bibliotekarza w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Lwowie. W latach 1951 - 1955 był dyrektorem

Biblioteki jagiellońskiej w Krakowie.

iZbigniew Herbert 

Polski poeta, eseista, dramatopisarz, autor słuchowisk; kawaler Orderu Orła Białego. Z wykształcenia ekonomista, prawnik i filozof. W pewnym okresie zarabiał na życie sporządzając bibliografie i kwerendy biblioteczne.

                                         Maria Kownacka 

Autorka wielu przeznaczonych dla dzieci powieści, opowiadań, wierszy, utworów scenicznych i słuchowisk radiowych. Była także nauczycielką, bibliotekarką i działaczką społeczną. Przez wiele lat w okresie międzywojennym i po wojnie pracowała w bibliotece Ministerstwa Rolnictwa. Przed śmiercią swoje warszawskie mieszkanie , księgozbiór i archiwum przekazała Muzeum Książki Dziecięcej Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy.

                                 Władysław Bartoszewski

Znany , zasłużony polityk Więzień Auschwitz, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, były Minister spraw zagranicznych. Pracował w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich

ZAPRASZAMY NA SPOTKANIA.

 

12.05. - ODWIEDZINY DZIECI Z PRZEDSZKOLA NR 19 - GR. MISIÓW Z OKAZJI TYGODNIA BIBLIOTEK.

LUCYNA KRZEMIENIECKA

11.05.1907 - 22.09.1955

Właśc. Wiera Zeidenberg. Polska pisarka i poetka żydowskiego pochodzenia. Pisała powiastki, bajeczki, obrazki sceniczne, opowieści baśniowo - fantastyczne.

• Córka warszawskich dentystów Michała Zeidenberga i Balbiny z domu Harkavi.

• Studiowała polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim, Debiutowała na łamach pisma Głos Prawdy, w 1926 roku.

• Należała do grupy poetyckiej Kwadryga. Publikowała w „Bluszczu”, „Głosie Literackim”, „Głosie Prawdy”.W 1927 roku przeszła na katolicyzm, przyjmując imię chrzestne Lucyna oraz wyszła za mąż za lewicowego poetę Andrzeja Wolicę (rozwiodła się z nim w 1929 roku)

• W 1928r podjęła współpracę z pismami dziecięcymi i kobiecymi.

• W okresie stalinowskim pisała również socrealistyczno-propagandowe utwory i zbiory przeznaczone dla najmłodszych, m.in. od poświęconych Warszawie (Warszawska piosenka), Świętu Pracy (Piosenka pierwszomajowa), żołnierzowi Ludowego Wojska Polskiego (Witaj bracie żołnierzu), po gloryfikujące Włodzimierza Lenina (Lenin wśród dzieci) i Józefa Stalina (O wielkim Stalinie).

• Pracowała także w Teatrze „Baj” i Polskim Radiu.Laureatka Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, pośmiertnie odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

• Bardzo duży wpływ na jej twórczość miała Janina Porazińska - dzięki niej autorka zaczęła współpracę z Płomyczkiem i Słonkiem oraz ze Świerszczykiem

• Charakterystyczne dla autorki formy literackie to wiersze, powiastki, małe obrazki i opowiadania, baśnie poetyckie, komedyjki i bajki magiczne. Pisała głównie rymowaną prozą wykorzystując motywy znanych bajek, legend i podań, przysłowia i porzekadła oraz liczne motywy ludowe.

• Najpopularniejszą i najczęściej wznawianą jest: "Z przygód krasnala Hałabały". Wydana po raz pierwszy w roku 1936, po wojnie miała 25 wydań i do roku 2017 była szkolną lekturą. Tytułowy krasnal Hałabała stał się na początku XXI wieku popularnym patronem polskich przedszkoli, m.in. w Koziegłowach[, Trzebnicy Poznaniu[, Kielcach i w kilkunastu innych miastach

• Niektóre zbiory i utwory zostały przetłumaczone na języki: angielski, niemiecki, czeski, słowacki, serbsko-chorwacki i słoweński

Dzieciom warto czytać książki sprzed lat

Jej dzieła nie tracą aktualności i świeżości.

Lucyna Krzemieniecka - niesłusznie zapomniana

Spoczywa na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kw. B2-9-2)

11.05. - ODWIEDZINY DZIECI Z PRZEDZKOLA NR.19 - GR.TYGRYSKÓW Z OKAZJI TYGODNIA BIBLIOTEK.