18 MAJA - 100 ROCZNICA URODZIN JANA PAWŁA II

Sejm ustanowił rok 2020
 Rokiem 
Świętego Jana Pawła II

Ze Strony Sejmu:

Izba uczciła pamięć Jana Pawła II. W uchwale ustanawiającej rok 2020 Rokiem Św. Jana Pawła II zwrócono uwagę, że zajmuje on szczególne miejsce w historii Polski i Europy, a jego zdecydowane upominanie się o prawo naszej ojczyzny do wolności wśród narodów Europy, jego praktyczna obrona praw naszego narodu uczyniły Ojca Świętego najważniejszym z ojców niepodległości Polski.

W tekście przypomniano, że w czasie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1979 r. rozpoczął się proces, który zaowocował powstaniem ˝Solidarności˝, wyzwoleniem narodu spod panowania komunizmu i odbudową jedności Europy.

 „Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża wdzięczność i oddaje hołd Wielkiemu Papieżowi św. Janowi Pawłowi II, który sięgając do źródeł chrześcijaństwa uczył nas otwartości, wyrozumiałości, ale i odwagi w obronie wartości chrześcijańskich, na których oparta jest Polska i Europa. Niech nauczanie i wielkie dziedzictwo, które pozostawił św. Jan Paweł II będzie dla naszego narodu wciąż inspiracją do budowania Polski wolnej i sprawiedliwej” - napisano w dokumencie. 

18 maja 2020 r. będziemy obchodzić stulecie urodzin Karola Wojtyły, naszego wielkiego rodaka zasłużonego w walce o wyzwolenie Polski spod jarzma komunizmu. „Życiową misją papieża była walka o godność i szacunek każdej istoty ludzkiej, czemu wielokrotnie dawał wyraz w swoich encyklikach. 

Nazywany „papieżem pielgrzymem”, odbył 104 podróże duszpasterskie do każdego zakątka świata. W swoich homiliach otwarcie krytykował kapitalistyczny wyzysk człowieka przez człowieka, apelował o pokój i braterstwo” - głosi tekst uchwały.

www.sejm.gov.pl› Sejm8.nsf › komunikat


Książki Jana Pawła w naszej filii:

 

TYDZIEŃ BIBLIOTEK. JAK NASZE DZIECI CZYTAJĄ LEKTURY;)

Rej powiedział, że nie jest gęsią i pokazał swój język.
. . . 

Jan Kochanowski, gdy był smutny to pisał treny, a gdy miał dobry humor fraszki.
. . .

Mickiewicz pisał poezje, a Słowacki wiersze.
. . .

Mickiewicz spotykał wielu ludzi, od których zawsze coś wynosił.
. . .

Fredro pisał rzeczy więcej wesołe, a Mickiewicz o dziadach.
. . .

Słowacki pisząc Beniowskiego wkładał szpilki Mickiewiczowi.
. . .

Maria Dąbrowska jest miłośniczką wielu czytelników, wśród których jestem i ja.
. . .

Reymont zawdzięcza chłopom Nagrodę Nobla.



LEKTURY


Goplana wyglądała jak galareta pobladnięta z wianeczkiem na głowie.
. . .

Grażyna biegła galopem na czele wojska.
. . .

Skawiński nie zapalił latarni, ponieważ tak go zaciekawił Pan Tadeusz, że usnął.
. . .

Baryka zakopał precjoza wraz z żoną i synkiem.
. . .

Janko Muzykant był niedojedzony.
. . .

Kiedy ojciec wracał z koniem do domu, to chłopcy pchali mu do pyska skórki od chleba.
. . .

Za ścianą dał się słyszeć tupot kopyt i po chwili do karczmy wpadła Danusia z księżną mazowiecką.
. . .

Pan Zagłoba doskonale znał się na fotelach.
. . .

Wokulski kochał Izabelę, choć jako dobry kupiec wiedział, że nie jest to towar na żonę.
. . .

Anielka biegała z Karuskiem dookoła stołu, który podskakiwał, szarpiąc za sukienkę.

. . .

Inteligencja w czasie Wesela jeździła na wieś, aby rozerwać się i znaleźć coś ciekawego, np. żonę.

                                                                                    źródło: Księga humoru  szkolnego, wybór: M.Szopińska

POLECAMY...

Jeśli lubicie powieści biograficzne i chcielibyście się dowiedzieć  czegoś więcej o znanych postaciach z  historii Polski w przystępny sposób to polecamy powieści Marii Nurowskiej.

Maria Nurowska to jedna z najbardziej znanych polskich pisarek pisząca od lat. Wydała ponad trzydzieści książek. Pisze powieści psychologiczne, obyczajowe, romanse, biograficzne.

Polecamy powieści biograficzne dostępne w naszej filii.

Wokół postaci Władysława Andersa – nazywanego generałem polskich nadziei – narosło wiele mitów, opowieści, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Maria Nurowska postanowiła zmierzyć się z jego legendą, pokazać Generała jako człowieka z krwi i kości, który oprócz niebywałego heroizmu, jakim się wykazał, wyprowadzając rodaków z piekła sowieckich łagrów, popełnił też wiele życiowych błędów. Pisarka zgromadziła unikatową dokumentację, nagrała rozmowy z pozostałymi przy życiu członkami jego rodziny, a także żołnierzami, z którymi przemierzył szlak bojowy od sowieckiej Rosji po Monte Cassino. Niestety nie doprowadził on Generała i jego żołnierzy do wolnej Polski.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Zbeletryzowana biografia Janki Lewandowskiej, która jako jedyna kobieta była więziona w Kozielsku i została zamordowana w Katyniu. Córka generała Dowbor-Muśnickiego, głównodowodzącego w Powstaniu Wielkopolskim, wychowana w tradycji wolnościowej, wyruszyła na wojnę 3 września 1939 roku, a 17 września wraz z kolegami dostała się do sowieckiej niewoli i została internowana w obozie w Kozielsku. Przybyła tam, jako cywil, ale została promowana na podporucznika pilota. Generał Henryk Minkiewicz, który objął dowództwo w obozie, powiedział, że stała się przykładem odwagi i wsparcia dla innych jeńców w Kozielsku. Nazywano ją nawet Matką Boską Kozielską. Zamordowana została w Katyniu 22 kwietnia, w dniu swoich 32. urodzin.
źródło opisu:empik

Leon i Ludwik Niemczyk. Słynny aktor i legendarny kurier podziemia. Ich skomplikowane losy ukazane na tle równie skomplikowanych czasów, są niczym fascynujący film. Obydwaj bracia w czasie II wojny światowej należeli do podziemnych struktur i walczyli o wolność ojczyzny. Po wojnie  Ludwik z narażeniem życia organizował ucieczki przez zieloną granicę. Podczas jednej z nich na zachód postanowił uciec Leon. Jednak podczas próby przekroczenia granicy bracia zostali aresztowani. Po krótkim pobycie w więzieniu Leon wyszedł na wolność, rozpoczął aktorską karierę i w ciągu niemal półwiecza zagrał w 550 filmach  m.in. w  nominowanym do Oscara "Nożu w wodzie" Romana Polańskiego. Kochały go kobiety i uwielbiali kinomani. Jawił się jako istny król życia.

Ludwik przeżył sześcioletnią gehennę w lochach UB, a po wyjściu z nich podjął rozpaczliwą próbę ucieczki i wraz z żoną przedostał się do zachodniego raju, rzekomo pełnego nadziei, gdzie dożył sędziwego wieku.

Bracia po raz ostatni widzieli się podczas nieudanej próby ucieczki. Do końca życia każdy z nich zastanawiał się, kto zdradził. I czy zdrajcą nie był brat. Nigdy tych podejrzeń nie zweryfikowali. Nigdy nie stanęli twarzą w twarz…

źródło opisu: empik

Dla jednych był zdrajcą, dla innych - bohaterem. Podczas pierwszego spotkania w Waszyngtonie powiedział: „Opisz mnie ze wszystkimi moimi ułomnościami i błędami, jakie popełniłem. Chciałbym, by zapamiętano mnie jako człowieka, a nie jakiegoś Jamesa Bonda o nadludzkich możliwościach". Postawił przy tym jeden warunek - książka ukaże się dopiero po jego śmierci. Był rok 2002, więc Marii Nurowskiej wydawało się, że ma jeszcze dużo czasu na rozmowy, spotkania, opracowanie materiału. I gdy Ryszard Kukliński dwa lata później zmarł, autorka wciąż miała w głowie mnóstwo pytań. Kukliński zdążył jej opowiedzieć o najtrudniejszej decyzji swojego życia, kiedy to postanowił w pojedynkę wydać wojnę zbrodniczemu systemowi. O pierwszych próbach nawiązania kontaktu z Amerykanami, sposobach przekazywania informacji, kobietach, które miały zapewnić mu alibi, i o zimnym pocie spływającym mu po plecach, gdy wydawało się, że został zdekonspirowany. Wspominał pierwsze mieszkanie we Wrocławiu - tak duże, że mógł po nim jeździć na wrotkach, i sukę Kamę, której z tęsknoty za nim pękło serce. Wydobywał z pamięci chudą dziewczynkę w niebieskiej sukience, która została jego żoną, pierwszy romans, nieznaczące przygody i wielkie namiętności. Opowiadał o ucieczce z PRL-u, wojnie z myszami w Ameryce i stracie dwóch synów.

 źródło opisu: empik

Krystyna Skarbek, piękna kobieta, podczas drugiej wojny światowej tajna agentka polskiego i brytyjskiego wywiadu, miała fascynującą biografię. Była niezwykle odważna, jakby grała ze śmiercią, i tę grę w końcu przegrała. Zginęła z ręki odrzuconego kochanka.

Powieść Marii Nurowskiej odniosła wielki sukces, mimo że Krystyna Skarbek, kiedy ukazało się pierwsze wydanie książki, była kimś nieznanym. Nie było o niej najmniejszej wzmianki w encyklopedii, mimo że na to zasługiwała. Jako jedyna kobieta otrzymała najwyższe odznaczenia wojskowe francuskie i angielskie: George Medal, OBE i Croix de Guerre. Powieść została przetłumaczona na kilkanaście języków.
źródło opisu:empik

NA PRZEKÓR NUDZIE...część 8

• Jest córką właściciela majątku. Pewnego razu w ich domu zjawia się wierzyciel  ojca by odebrać dług. Ona i gość, który handluje zbożem, cukrem i drewnem i  jest współwłaścicielem  domu komisowo – handlowego podobają się sobie. Dług odkupiony przez adwokata  przyczynia się do opuszczenia majątku i przeprowadzki do Warszawy. Ich znajomość ulega znacznemu ochłodzeniu .Godzi ich umierająca na serce dziewczynka. Wiosną odbywa się ślub. W podróż poślubną wyjeżdżają do Wenecji. Bohaterka bardzo kocha swojego męża i wszelkie  winy za niepowodzenie w małżeństwie bierze na siebie. Ciąża sprawia, że staje się nieatrakcyjna dla męża­­ i przyczynia się do jego zdrady. Po urodzeniu syna,  ciężko choruje i ledwo uchodzi z życiem. Jej mąż uważa, że  jest to kara za zdradę której się dopuścił .W dowód miłości postanawia odkupić dawny majątek żony i od tej pory staje się ziemianinem­­­­…

• Był dobrze zapowiadającym się koszykarzem, mającym szansę dostania się do drużyny  Boston  Celtics. Poważna kontuzja sprawiła , że na zawsze musiał pożegnać się z karierą sportowca. Kończy studia prawnicze  na Harwardzie i zostaje agentem sportowym. Jest żydowskiego pochodzenia. Mieszka z rodzicami. Ma  bardzo bogatego przyjaciela .Obydwaj są posiadaczami czarnego pasa w  taekwondo  - co się przydaje w walkach z przestępcami. Przyjaźni się także z byłą  zapaśniczką,   która później staje się jego wspólniczką. Biuro mieści się  w wieżowcu, należącym do jego przyjaciela. Obydwaj są fanami Batmana. Reprezentując swoich klientów zostaje wciągnięty w szereg tajemniczych zdarzeń i zabójstw i wciela się w rolę prywatnego detektywa.

• Córka polskiego emigranta wychowana w Rosji .W wieku szesnastu lat przyjeżdża z ciotką, siostrą jej ojca do Polski. Ciotka zmienia jej imię, ponieważ uważa, że te, które posiada za  pospolite. Mieszka na stancji, gdzie nie jest zbyt lubiana. Pobiera nauki w Warszawskim Konserwatorium w klasie skrzypiec. Zakochuje się w synu nauczyciela, Kiedy ten ją porzuca – zmienia się jej całkowite życie. Marnuje talent. Wychodzi za mąż za spokojnego, cichego  nauczyciela matematyki. Ma troje dzieci .Pierwszy syn darzony jest przez nią wielką miłością, drugi syn umiera  jako małe dziecko córki  zaś nie cierpi z powodu podobieństwa  do ojca, którego nigdy nie kochała. Jest piękna, bardzo dba o swoją urodę, śpi  w rękawiczkach .Przez czterdzieści lat tyranizuje swoją rodzinę, sprawia jej to wielką przyjemność. Jest bezwzględna, nie uznaje żadnego sprzeciwu. Żyje przeszłością.Razem z synem, którego nauczyła gry na fortepianie koncertuje, na córkę patrzy przychylnie gdy ta stała się słynną śpiewaczką. Od roku zostaje sama i wynajmuje pokój u pewnej rodziny. Mąż odchodzi do innej kobiety, spotykają się w domu córki. Bohaterka zmienia się dopiero wtedy, kiedy przeczuwa swoją śmierć, widzi swoje zmarnowane życie i krzywdę jaką wyrządziła swym bliskim. Prosi wszystkich o przebaczenie.

• Pędzi samogon i jest egzorcystą. Kultura osobista bliska zeru. Cham i burak. Kłusuje, walczy z duchami ,wampirami i innymi  takimi… Posiada paranormalne zdolności.W wolnym czasie odczynia uroki i zdejmuje klątwy, ratuje ludzkość, a wszystko  stanie wskazującym na … bo trzeźwy nie bywa prawie wcale. Zna się na  materiałach wybuchowych i  wszelkiego rodzaju broni... 

•   Chłopiec  mieszka w sierocińcu. Głód i zimno powoduje, że dzieci często umierają. W wieku dziewięciu lat przeprowadza się do innego domu sierot a tam po upomnieniu się o repetę zostaje wyrzucony i podstępnie sprzedany  właścicielowi zakładu pogrzebowego. Po bójce z pomocnikiem grabarza, kpiącym z jego matki zostaje ukarany. Poczucie niesprawiedliwości  i krzywda jest powodem jego ucieczki. W Londynie głodny i  wycieńczony poznaje chłopca, który pomaga znaleźć mu schronienie. Trafia w ten sposób do szajki złodziei i  zostaje zmuszony do nauki fachu. Chłopiec jednak nie chce być złodziejem. Chce być dobry, uczciwy, mieć dom i rodzinę. Podczas wypadu za miasto, jego kolega okrada pewnego dżentelmena – starszego pana, lecz winę za kradzież ponosi on. Po pościgu zostaje aresztowany i staje przed sądem. Zeznanie świadka pozwala uniknąć kary. Chłopiec zostaje zaproszony do domu dżentelmena. Złodzieje  jednak boją się zdemaskowania ich kryjówki…Książka w Polsce została wydana po raz pierwszy w 1846 roku a napisana w latach 1837 -1838. doczekała się także licznych ekranizacji filmowych.

ODPOWIEDZI – (część 7)

·         Jane Rizzoli – cykl kryminałów  JaneRizzoli& Maura Isles, T. Gerritsen

·         Eugenia Grandet, Eugenia Grandet, H. Balzak

·         Dawid Copperfield, Dawid Copperfield, K. Dikens

·         Jurij Żywago, Doktor Żywago, B. Pasternak

·         Gerald z Rivii, Wiedźmin, A. Sapkowski

16 MAJA - 100 ROCZNICA URODZIN LEOPOLDA TYRMANDA.

Sejm przyjął uchwałę ustanawiającą rok 2020 Rokiem Leopolda Tyrmanda, gdyż przypada w nim 100 rocznica urodzin i 35 rocznica śmierci pisarza.

Leopold Tyrmand to wybitny pisarz, publicysta, kontestator komunizmu, znawca i popularyzator jazzu w Polsce, playboy, bikiniarz. Najbardziej warszawski pisarz XX wieku. Za życia był legendą, po śmierci stał się mitem.

Tyrmand to inteligent pochodzący z zasymilowanej żydowskiej rodziny. Lewicujący dziennikarz, który w pierwszych latach wojny pisał do Komsomolskiej Prawdy, robotnik przymusowy, więzień obozu koło Oslo. W 1946 wrócił do Warszawy i pracował jako dziennikarz. Przeprowadził wywiady min. z Pablem Picassem i Julianem Huxleyem. W 1950 został objęty zakazem publikacji. W 1965 wyjechał z Polski i od 1966 mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Tam stał się zwolennikiem wartości konserwatywnych, ostro sprzeciwiał się wartościom lewicowym. Zmarł w wieku 65 lat na zawał serca.

Jest autorem kultowych książek Zły i Dzienniki 1954.


Książki Leopolda Tyrmanda do wypożyczenia w naszej filii. 

Książka – legenda. Najpoczytniejszy kryminał napisany w czasach PRL-u. A tak naprawdę niezwykle inteligentnie opis Polski Ludowej, przebrany w strój ni to kryminału, ni to romansu, ni to westernu.

Zaczyna się od tajemniczych napadów. Z tym, że wszyscy atakowani – to bandziory. Ludowa milicja staje na głowie, by dostać jedynego sprawiedliwego, szeryfa bez twarzy, który sprawia, że ludzie zaczynają się czuć bezpieczni. Podziemny światek Warszawy rusza na wojnę. Bohater ma tylko jeden znak rozpoznawczy, niezwykłe, świetliste spojrzenie. A dodatkowo w tle historia miłosna, której osią jest Marta Majewska, niechcący wciągnięta w przestępcze życie Warszawy

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Zapiski dyletanta opowiadają o Ameryce, jaką zobaczył Tyrmand po ucieczce z Polski. Są dowcipne, błyskotliwe, erudycyjne i z początku pełne zachwytu nad Ameryką. Wkrótce jednak pisarz zaczął dostrzegać, że Amerykanie, szczególnie intelektualiści, niczym rozpieszczone dzieci, nie doceniają dobrodziejstw demokracji, w jakiej żyją. Przyzwyczajeni korzystać pełnymi garściami z wolności, nie wierząc, że mogą ją stracić, łatwo ulegają fascynacji utopijnymi ideami, nie zdając sobie sprawy z niebezpieczeństw, jakie te kryją.
Lektura Zapisków dyletanta okazuje się niestety dziś równie aktualna jak niegdyś, przy czym niekoniecznie twierdzenia autora należy odnosić tylko do Ameryki.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Na łamach Życia towarzyskiego i uczuciowego Tyrmand bezlitośnie obnaża małość postaw środowiska inteligencji twórczej, pisarzy, dziennikarzy i filmowców, a przede wszystkim ich służalczość wobec komunistów. Książki nie udało mu się w Polsce wydać, co stało się ostatecznym powodem emigracji pisarza. Fragment, jaki ukazał się w tygodniku Kultura, wywołał skandal. Nic dziwnego. Wielu luminarzy polskiej kultury rozpoznało wśród bohaterów samych siebie.
Dziś, kiedy znamy już nazwiska nie tylko tych, którzy chwalili socjalistyczną ojczyznę dla wymiernych codziennych korzyści, ale i tych, którzy skwapliwie donosili na kolegów, odczytujemy tę powieść na nowo. I odbiór jej staje się tym bardziej gorzki.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

TYDZIEŃ BIBLIOTEK. O TYCH CO KSIĄŻKI PISZĄ...

Czytamy wiele książek. Kim byli ich autorzy? Jakimi byli ludźmi? Co lubili, a czego nie? Czy  czegoś się bali? Zapraszam do poznania ciekawostek z życia kilku pisarzy.

H.CH. ANDERSEN

• Pięknie śpiewał - chciał zostać śpiewakiem operowym albo aktorem.
• " Ładny to on nie jest, wygląda właściwie jak jego własne brzydkie kaczątko, tylko że jego umysł rozwinął się w łabędzia – powiedział o Andersenie dwunastoletni syn poetów Elżbiety Roberta Browningów" wysoki, kościsty, małe  oczy, ogromny głos, bardzo jasne włosy.
• Nie jadł wieprzowiny.
• Duże poczucie humoru Był przewrażliwiony na swoim punkcie. Hipochondryk. Dyslektyk.

E. HEMINGWAY  

• Uwielbiał piec ciasta, opublikował przepis na szarlotkę. 
• W wolnej chwili łowił ryby, polował i był miłośnikiem corridy. 
• Bardzo lubił koty - jego ukochana kotka miała na imię Śnieżka. W pobliżu domu kręciło  się ich też sporo.
• Pisał na stojąco, nie lubił wystąpień publicznych i rozdawania autografów. Lubił alkohol i wiele czasu spędzał w barach.

V. NABOKOV

• Pochodził z rodziny szlacheckiej. Majątek został skonfiskowany po Rewolucji Październikowej. 
• Jego wielką pasją były motyle.Miał  na ich temat ogromną wiedzę, pisał artykuły do czasopism naukowych. Jego wiedza została poparta przez naukowców uniwersytetu w Harwardzie
• Drugą wielką pasją były szachy - układał do nich zadania.
• Nigdy nie korzystał z telefonów, nie nauczył się także jazdy samochodem. Wolał by na wszystkie spotkania zawoziła go żona.

                                                                            H. BALZAC

•  Za  sprawą jego książki "Kobieta trzydziestoletnia" weszło w życie powiedzenie "kobiety w wieku balzakowskim".
•  Wypijał dziennie ok. 50 filiżanek kawy- bardzo ją lubił.
•  Wielką miłością była Polka Ewelina Hańska. Pisarz starał się o jej rękę przez osiem lat.

                                                                            M. TWAIN      

• "Ojciec literatury amerykańskiej"- tak nazwał go W.Faulkner .
•  Pisarz, satyryk , humorzysta.
•  Urodził  się  w dniu pojawienia się komety Halleya i zmarł kiedy znów się pojawiła w 1910 r.
• W miejscach publicznych zawsze nosił biały garnitur  po którym go rozpoznawano. Miał też charakterystyczne białe wąsy.
•  Lubił podróże - zwiedził prawie cały świat.
• Zdobył uprawnienia pilota parostatku. Mark twain  -  dwa sążnie głębokości
•  Prawdziwe nazwisko Samuel Langhorne Clemens 
• Nie ukończył szkoły podstawowej -  ale mógł wykładać na uczelni. Okazało się, że kształcił się w bibliotekach publicznych - zdobywając większą wiedzę, niż w  tamtych czasach w szkole.
•  Jego nazwiskiem po śmierci były promowane różne produkty karty do gry, pocztówki, cygara, a nawet mąka.
•  Walczył o prawa kobiet.

                                                                    A. DUMAS (ojciec)

• Był estetą. Całe swoje życie używał konkretnego koloru tuszu do konkretnych rodzajów swojej twórczości. I tak: powieści pisał na niebiesko, poezję na żółto, a artykuły na różowo. Wszystko na jednym rodzaju papieru, który miał niebieski odcień.
•  Jego babka była czarną niewolnicą. Pochodziła  z Dominikany. Po niej odziedziczył fryzurę afro,  którą starał się przez całe  życie  poskromić. Miał też dużą posturę.
• Potrafił pisać wszystko, na zamówienie i na każdy temat z dnia na dzień. 
• Nigdy nie trzymały się go pieniądze, był bardzo rozrzutny. Na książce "Hrabia Monte Christo" zarobił  fortunę i utopił w przy budowie ogromnego zamku Monte Christo.
•  Nie cierpiał krytyków, a i oni też za nim nie przepadali.
•  Studiował historię, podczas pisania korzystał  z pomocy dokumentalistów - wszystko w książkach musiało się zgadzać.
• W 1863 Hrabia Monte Christo znalazł się na Indeksie Ksiąg Zakazanych Kościoła katolickiego. Głównym powodem sprzeciwu duchownych było silne przesłanie dotyczące słuszności zemsty.
•  Sporo podróżował - był w Moskwie, a w Pompejach brał udział w wykopaliskach.
•  Miał słabość do kobiet i nieślubne dzieci. Jeden z nich Aleksander także był pisarzem.

F. DOSTOJEWSKI   

• Hazardzista
• Wielki amator herbaty 
•  Najszybciej napisana przez niego książka nosi tytuł Gracz. Napisał ją żeby oddać dług. 
• Miał być rozstrzelany za działalność opozycyjną, w ostatniej chwili zmieniono mu karę na cztery lata katorgi. 
• Nie cierpiał matematyki.
• Krytykował Polaków a ich dążenia do niepodległości i za ich katolicyzm.

 

 J.VERNE

• Prekursor gatunku science fiction. 
• Wielką jego pasją było żeglarstwo. Posiadał trzy łodzie na których pokładzie pisał. 
• W 1886 roku został postrzelony w nogę przez swego obłąkanego siostrzeńca, który w ten sposób chciał go zmusić do kandydowania na prezydenta Francji.Do końca życia kulał z tego powodu. 
• Wiele podróżował. Opłynął na parowcu Ocean Atlantycki. W wieku 11 lat uciekł z domu i zaokrętował się jako majtek na statku płynącym do Indii. Na szczęście przed odpłynięciem odnalazł go ojciec. 
• Przyjaźnił się z Aleksandrem Dumasem (synem) i dzięki niemu stał się autorem sztuk teatralnych oraz Wiktorem Hugo.

 A.CHRISTIE

•  Po Szekspirze i Biblii zajmuje trzecie miejsce na liście sprzedających się autorów. Jest pisarzem samoukiem.
• Pod nazwiskiem Mary Westmacott  wydała kilka romansów.
•  W 1920 roku wydała książkę Tajemniczą historię w Styles  poznajemy w niej detektywa Herkulesa Poirota.
• Była technikiem farmaceutycznym, znajomość działania trucizn pomogła jej w pisaniu kryminałów.
•  Co lubiła? Jabłka, dobre jedzenie,  śmietanę,  muzykę, psy, teatr, łamigłówki liczbowe, konwalie, ciszę, słońce pływanie.
• Nie lubiła: hałasu, przyjęć, dymu z papierosów, alkoholu. pomarańczowego dżemu, ostryg. zapachu  gotowanego mleka i jego zapachu.
•  Jej pierwszy mąż Archibald Christie pisał o niej : „Miła i uczynna, lubi zwierzęta z wyjątkiem robaków i karaluchów; lubi istoty ludzkie, wyjąwszy mężów (z zasady). Zwykle leniwa, potrafi jednak wykrzesać z siebie dużo energii. Zdrowa, o dobrym wzroku, nie lubi wspinać się na wzgórza. Inteligentna, o wyrobionym smaku artystycznym. Niepospolita i ciekawska. Sympatyczna twarz, piękne włosy; świetna figura i doskonała cera. Potrafi być przemiła. Nieokiełznana, ale oswojona stanie się kochającą i oddaną żoną"
  

P.L.TRAWERS

•  Nie lubiła dzieci, mimo to adoptowała chłopca, jego brata bliźniaka nie chciała .W wyborze pomógł jej astrolog.
• Nie cierpiała kreskówek. Po wielu namowach Disneya, zgodziła  się po kilkunastu latach na ekranizację "Mary Poppins" pod warunkiem kontroli scenariusza. Nie została zaproszona na premierę filmu.
•  Była także aktorką.
•  Urodziła i wychowała się w Australii. W wieku 25 lat wyjechała do Anglii.
•  Kiedyś powiedziała "jeśli szukasz faktów  biograficznych o mnie przeczytaj - to Mary Poppins jest historią mojego życia".
• Interesowała  się  mistycyzmem, okultyzmem, filozofią zen  i religiami Wschodu
• Jej prawdziwe nazwisko Helen Lyndon Goff. Trawers to imię jej ojca. 
•  Miejsce pochówku nie jest znane.W testamencie napisała iż nie chce by jej grób był odwiedzany przez wielbicieli Mery Poppins

15 MAJA - ŚWIĘTO NIEZAPOMINAJKI

Maria Konopnicka

Niezapominajki

Niezapominajki

to są kwiatki z bajki!

Rosną nad potoczkiem,

patrzą rybim oczkiem.

Gdy się płynie łódką,

Śmieją się cichutko

I szepcą mi skromnie:

„Nie zapomnij o mnie”.

Święto obchodzone od 2002 r. zawsze 15 maja.

Obchody Dnia Niezapominajki, trochę na przekór walentynkom (uznając,że luty w Polsce to mało miłosny miesiąc) zapoczątkował redaktor Programu I Polskiego Radia Andrzej Zalewski.

Święto to zachęca nas do pamiętania o bliskich, o życzliwości i otwarciu na drugiego człowieka oraz przypomina o walorach polskiej przyrody i o jej różnorodności oraz ochronie.

Niezapominajka w Polsce nazywana jest niezabudką, dosłownie z języka greckiego oznacza mysie uszko. Poza niebieskim niezapominajkami są też białe i różowe. W Polsce rośnie 13 gatunków.

Jedna z legend, dotycząca nazwy niezapominajka opowiada o rycerzu, który chciał zerwać piękne niebieskie kwiaty dla damy swego serca. Działo się to nad brzegiem rzeki, a że rycerz odziany był w ciężką zbroję, to chwila nieuwagi wystarczyła, aby jej ciężar spowodował upadek i wpadnięcie do wody. Rycerz, czując że porywa go nurt rzeki krzyknął do ukochanej „Nie zapomnij o mnie!…”. I właśnie stąd nazwa niezapominajka.