11 LISTOPADA - 100 ROCZNICA URODZIN KURTA VONNEGUTA.

• amerykanki pisarz i publicysta
• urodził się 11 listopada 1922 roku w Indianapolis
• zmarł 11 kwietnia 2007 roku w Nowym Jorku, gdy wychodząc na spacer z psem zaplątał się w jego smycz, w wyniku czego upadł i uderzył głową o chodnik
• rodzice byli pochodzenia niemieckiego
• krach na giełdzie w 1929 roku spowodował obniżenie standardów życiowych rodziny, matka popadła w depresję 
• pierwsze doświadczenia dziennikarskie zdobywał pisując do szkolnej gazetki, później uniwersyteckiej
• w 1943 r. wstąpił do wojska i wysłano go na front do Europy
•  w 1944 r. matka pisarza popełniła samobójstwo, w czasie, gdy przyjechał on na kilkudniową przepustkę z wojska
• w grudniu 1944 został wzięty do niemieckiej niewoli i osadzony w Dreźnie, wybrano go na tłumacza-brygadzistę, pracował w fabryce słodu, gdzie zajmował się m.in. wyładowywaniem zboża z wagonów i przenoszeniem go do magazynu, nocą był przetrzymywany w podziemiach starej rzeźni
• 13 lutego 1945 przeżył bombardowanie miasta przez aliantów- wydarzenia te stały się główną inspiracją dla jego powieści: Rzeźni numer pięć 
• po zakończeniu wojny wrócił do Stanów
• pierwszą powieść, zatytułowaną Pianola, wydał w 1952 r. 
• pisarz był zmuszony do szukania alternatywnych źródeł dochodu, pracował między innymi na stanowiskach nauczyciela języka angielskiego czy copywritera, otworzył również pierwszy w USA salon samochodowy firmy Saab
•  po śmierci siostry i jej męża Vonnegutowie zaadoptowali trójkę ich dzieci, mimo że mieli trójkę własnych
• wykładał w Hopefield School, prowadził warsztaty pisarskie na uniwersytetach Iowa i Harvarda 
• znany był ze swoich kontrowersyjnych przekonań, których nie bał się wyrażać, wyznawał poglądy lewicowe,  był przeciwny wojnie i łamaniu praw obywatelskich, sam siebie określał jako humanistę i socjalistę 

Najbardziej znana powieść Kurta Vonneguta 

Jedna z największych powieści antywojennych w literaturze światowej.

W zamyśle autora miała to być jego pierwsza książka. A jednak Vonnegut potrzebował dystansu lat, a także doświadczenia wynikającego z publikacji czterech wcześniejszych powieści, by wreszcie przelać na papier swe doświadczenia z czasów, kiedy jako jeniec wojenny był świadkiem bombardowania Drezna. W rezultacie powstała książka uchodząca za jedną z najwybitniejszych amerykańskich powieści antywojennych. Jest to książka o pisarzu, który nie potrafi wymazać z pamięci wspomnień z czasów wojny, chociaż z racji swego zawodu od lat zajmuje się tworzeniem fikcji; książka silnie autobiograficzna, mieszająca dokument z science fiction, pełna trupów i gwałtu, oskarżeń i egzorcyzmów, panicznego strachu i miłości; wreszcie – mówiąc słowami autora – książka "krótka i popaprana, bo o masakrze nie sposób powiedzieć nic inteligentnego”.

 Opis pochodzi od wydawcy.