ANNA ŚWIRSZCZYŃSKA - 115 ROCZNICA URODZIN

                                                       07.02.1909 - 30.09.1984

 Polska poetka, dramatopisarka, prozaiczka, autorka utworów dla dzieci i młodzieży.

Chciałabym napisać taki wiersz, żeby człowiek, który w życiu nie dał sobie moralnie rady, mógł po niego sięgnąć, i ten wiersz by mu pomógł 

                                                                                         www.polskieradio.pl

             
                  

                        

                           Kobieta mówi o swoim życiu

Wiatr mnie pędzi po drogach,

wiatr, bóstwo odmiany

o dmuchających policzkach.

Kocham ten wiatr,

cieszę się

odmianom.

Chodzę po świecie

we dwoje albo sama

i miłe są jednakowo

tęsknota i śmierć tęsknoty,

która nazywa się spełnienie.

Czegoś jest we mnie za dużo.

Przelewam się przez brzegi

jak drożdże. Drożdże mają

swój własny rodzaj szczęścia.

Idę, ciągle idę,

czasem przyłącza się do mnie mężczyzna.

Idziemy razem,

on mówi, że to do śmierci,

potem gubi się o zmroku

jak rzecz nieważna.

Idę sama,

potem znów na zakręcie

zjawia się nowy towarzysz.

Idę, ciągle idę,

wiatr pędzi po drogach.

Na moich drogach

zawsze wieje wiatr.

• Urodziła się 7 lutego 1909 roku w Warszawie

• była córką malarza, rzeźbiarza i etnografa Jana Świerczyńskiego - jej nazwisko jest wynikiem metrykalnej pomyłki, której nigdy nie sprostowała - tak naprawdę jej nazwisko to Świerszczyńska córka Jana i Stanisławy

• Maturę zdała w 1927 r. ze względów materialnych nie udało jej się rozpocząć wymarzonych studiów artystycznych. Zdecydowała się na studia polonistyczne 

• Jej de­biu­tem były wier­sze Śnieg i Szopka, któ­re uka­za­ły się w nr 19/​1930 pi­sma dla dzie­ci „Płomyk”.  
• 
  
• Za swój właściwy debiut Świrszczyńska uważała jednak wiersz Południe, wydrukowany w 1934 na łamach tygodnika „Wiadomości Literackie” (zdobyła nim I nagrodę w Turnieju Młodych Poetów). 

                                                www. onebid.pl

• W latach 1936–1939 była redaktorem pisma dla dzieci „Mały Płomyczek” wydawanego przez Związek Nauczycielstwa Polskiego. w in­nych cza­so­pi­smach skie­ro­wa­nych do naj­młod­szych, m.in. w „Płomyku” (lata 1929-1939), „Płomyczku” (od 1931 do 1938) oraz „Kurierze Warszawskim dzieciom” (lata 1934-1936). W la­tach 1935-38 jej utwo­ry uka­zy­wa­ły się też w pi­śmie „Pion”. 

• Niemiecką okupację przeżyła w Warszawie. Jako sanitariuszka wzięła udział w powstaniu warszawskim. po jego upadku wyjechała do Sochaczewa a potem do Krakowa gdzie mieszkała do końca życia

• W Krakowie roz­po­czy­na współ­pra­cę z „Dziennikiem Polskim”, „Świerszczykiem” oraz „Tygodnikiem Powszechnym. Współpracowała z Polskim Radiem, które nadawało słuchowiska jej autorstwa, pisała też scenariusze filmów animowanych.

• . W 1951 roku porzuciła prace zarobkowe i zajęła się wyłącznie pisaniem. Anna Świrszczyńska została uhonorowana nagrodą Prezesa Rady Ministrów oraz nagrodę miasta Krakowa. Otrzymała Krzyż Kawalerski i Oficerski, Order Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowe

•  Dzięki  tłumaczeniom wierszy Świrszczyńskiej przez Cz. Miłosza, stała się  ukochaną poetką amerykańskich feministek. Do tej pory nadal jest czytana za oceanem

Nie będę niewolnicą żadnej miłości.

Nikomu

nie oddam celu swego życia,

swego prawa do nieustającego rośnięcia

aż po ostatni oddech.

                                                  Źródło: Odwaga

• Po­et­ka zmar­ła 30 IX 1984 r. w Kra­ko­wie i jest pochowana na Cmentarzu Rakowickim 

• Już post mortem wy­da­no tom wier­szy Cierpienie i radość. W r. 1987 pi­sarz i kry­tyk li­te­rac­ki, pro­fe­sor UW Ar­tur San­dau­er usta­no­wił pry­wat­ną na­gro­dę imie­nia Anny Świrsz­czyń­skiej. Od roku 2015 od­by­wa się usta­no­wio­ny w cza­sie Kra­kow­skiej Nocy Po­ezji Kon­kurs im. Pi­sar­ki na naj­lep­szy de­biut po­etyc­ki.  

 

  

                                                  rękopis- list do ....

CIEKAWOSTKI:

• biegała, pochwalała wegeterianizm i ekologię co w czasach w których żyła było  to dziwne i nietypowe